venres, 5 de agosto de 2016

De paseio polo Pazos fabuloso

Eis cá unha reportaxe fotográfica dunha rota que se fixo polo pobo de Pazos no día 5 de agosto do 2016 para coñecer mellor a historia e os segredos que agocha esta interesante poboación rexiomontana, guiada polo cronista tamagano Bruno Rúa e na compaña dun bon grupiño de interesados: Patricia, Rubén, Xosé Luís, Anita, Carlos, Sonia, Emilio, Chelo, Álvaro, Álex, Claudia, Lois e Xosé Ramón.



O Seixo Branco. Antigo lugar de exhibición de axustizados.


Capela de San Gregorio. Posible lugar de cultos pagáns cristianizado.




A torre curuchada.





Baixo o sol da Toscana galega.









Capela dun dos varios pazos do pobo.




Segundo o guía, a grandiosidade dos balcóns reflicte a importancia da casa e familia de pertenza.


Os corredores eran o lugar onde se puña a secar o millo, unha característica propia desta zona.

Rúa e pazo onde se ubicou un cuartelillo na época da guerra civil española.

Unha das máis fermosas canellas da bisbarra.





A agua desta fonte provén dunha antiga fontela arcada, hoxe cuberta.







Un dos poucos petos de ánimas que existen na rexión e que poden ser os sucesores dos lares viais romanos.








Pedraría tradicional disposta de forma tal que alivie a carga da parede na lumieira da porta.




O pazo dos Salgado.


Arquitectura tradicional con cangos en vertical e revocado de canabarro.









Oliveira, vestixio da importancia que tivo este cultivo na antigüidade para esta bisbarra.



A fortaleza espuria.


Este tipo de encintado tivo a súa importancia noutros tempos na bisbarra rexiomontana.
Tamén se enfeitaba o lucido con pinturas de figuras animais e vexetais.


Figueira chumba, usada na comarca desde vai séculos, debeu ser traída das américas
pola íntima relación que tivo Monterrei co novo continente.







A labra deste cruceiro tamén relficte a importancia que tivo en tempos esta pequena vila.





No cemiterio vénsechevos tumbas que deixan clara a importancia do lugar.

Un haiga.



O arco da porta da igrexa acaba en bico por influenza do estilo manuelino portugués.










Esta casa posúe dúas columnas, unha delas fora levada para o museo arqueolóxico provincial
por ser un miliario romano de moita importancia ao estar repleto de textos e gravuras.

Enfeite en pedra para a colocación dalgún elemento descoñecido, a vella dona desta casa díxonos que sempre acordaba usárenno para colocar testos con plantas, áinda que o fin non debeu ser en exacto ise.












Segundo amosa este enorme correrdor semella ser que este veciño debía de ter moito millo que secar.

 









E a liverdade.








Ningún comentario: