mércores, 5 de outubro de 2016

Tír na nÓg

Eis cá unha pasaxe ao Alén
onde moran as ialmas dos xustos,
o lugar eternamente verde,
Tír na nÓg
ou o cimo do Larouco,
e o vento asubiaba
cunha anterga cantiga
entre fragas e xanzás,
e os Celtas pregaban
a unha divindade esquencida,
enxergada entre néboas e mazás,
e no infindo
o arrecendo do océano
e o firmamento.
 




Sorbus aucuparia







Gentiana pneumonante

Celtic people







O lume é xente, grita.
Mira a auga, tamén é xente, a auga está viva.
O lume é xente forte.
O lume enfádase, na taiga ardeu moitos días, e cando se enfada, da medo.
A auga tamén da medo, e o vento cando se enfada.
O lume a auga e o vento son xente moi forte.

Dersú Uzalá